eden open source

 

EDEN OPEN SOURCE

 wielozmysłowe interaktywne czytanie performatywne eksplorujące temat wstydu

autorstwa Moniki Popiel, stypendystki m.st. Warszawy.

​

Autorka instalacji przez rok spotykała się z osobami, które zechciały ofiarować do jej projektu swoje wstydy. Będąc czułym uchem, rejestrując dotyk i gesty utkała dla każdej z osób intymną mapę wstydu, którą zaszyła i zaprogramowała w interaktywne tkaniny. Z tkanin powstały ubrania-kostiumy, które stanowią awatary wstydów spotkanych osób.

 

Każda osoba, która odwiedzi przestrzeń interaktywnego czytania performatywnego, będzie mogła

(nie)śmiało przymierzyć kostiumy i podłączyć do nich swoje słuchawki. Wypełniając je ruchem,

eksplorując faktury, fałdy i zakamarki, można uruchamiać kolejne warstwy dźwiękowe zaszytych i

zaprogramowanych w nich historii. Tkaniny reagują na jakość i intensywność dotyku, sposób

poruszania się oraz ułożenie ciała w przestrzeni — czasem także na kolejność wykonywanych

gestów. Każdy z awatarów działa według innej logiki interakcji, układając się w niepowtarzalny,

cielesno-dźwiękowy dialog z osobą, która daje mu uwagę.

​

​

Instrukcja obsługi:

 

Uczestnicz:

1. Odwiedzając przestrzeń Eden Open Source, zobaczysz ubrania wiszące na metalowych

wieszakach. W każdym z ubrań jest kabel z portem słuchawkowym. Podepnij do niego swoje

słuchawki.

2. Eksploruj. Możesz ubranie założyć na siebie lub pozostawić na wieszaku, usiąść w wygodnej

pozycji i położyć je sobie na kolanach lub poszukać intymnej przestrzeni i poprzebywać z nim

sam na sam. To, w jaki sposób będziesz je słuchać i próbować się z nim „dogadać”, zależy od

Ciebie. To, czy dany awatar zacznie opowiadać, ile cząstek i warstw opowieści odsłoni przed

Tobą, zależy od tego, jak będziesz się z nim obchodzić i ile czasu mu poświęcisz. Jeden będzie

prowokował do interakcji, inny będzie przed nią umykał. Poszukaj sposobu powspółbycia z

obiektem, użyczenia mu swojego ciała i dotarcia do zaszytych w ubraniu historii (każdy z

awatarów zawiera od 5 do 6 fragmentów (nie)chętnych do odnalezienia). Dotykaj, nurkuj w

faktury, eksploruj zakamarki, rozpinaj, przesuwaj, zapinaj, oddychaj, ruszaj się, zamieraj,

szukaj (nie)wygody itd. Niektóre interakcje są intuicyjne, inne dość nieoczywiste. To, co działa

dla jednego awatara, nie zadziała już w innym, wszystko zależy od opowieści i Twojej unikalnej

ekspresji.

3. Jeśli chcesz, odpowiedz. Każde z ubrań zostało również wyposażone w ręcznie haftowaną

metkę z QR kodem, który zeskanowany twoim telefonem otworzy stronę z formularzem. Możesz

zostawić osobie, z której historią właśnie się spotkałaś ślad swojej obecności (formularz przekaże

jej wiadomość). Nie musisz tego robić od razu, formularz będzie działał również później, kiedy

znajdziesz się w domu.

 

Obserwuj:

W przestrzeni instalacji, oprócz ubrań znajdziesz również wygodne poduszki. Jeśli chcesz

pozostać w pozycji obserwatora lub potrzebujesz odpocząć albo oswoić się z przestrzenią,

zanim zaczniesz ją eksplorować możesz z nich skorzystać. Każda z poduszek zawiera medytację

audio, która stanowi metanarrację do instalacji. Możesz też wybrać poduszki ze słuchawkami

wygłuszającymi i obserwować instalację w kompletnej ciszy.

 

Dostępność:

Pod kodem QR znajduje się również opcja napisów.



​

koncepcja i proces Eden Open Spource: Monika Popiel

teksty na podstawie wywiadów z anonimowymi osobami: Monika Popiel

kostiumy i obiekty tekstylne, na podstawie pracy somatycznej z anonimowymi osobami: Monika Popiel

elektronika i programowanie: Monika Popiel, Adam Rutkowski

muzyka i dźwięk: Kasia Gawlik

​

głos awatara : dana: Kamil Studnicki

głos awatara : czas: Anna Moskal

głos awatara : sukienka: Oskar Hamerski

głos awatara : paszport: Maciej Cymorek

głos awatara : jestem: Sebastian Grygo  

 

W jednym z tekstów wykorzystano cytat z opowiadania Sophie Strand „My body is my ancestor”.

​

Proces dokumentalny powstał dzięki wsparciu stypendium artystycznego m.st. Warszawy.

 

​

​